Y la luz se hará... más eficiente

La lámparas LED se usan ya en varios artefactos y juguetes. Científicos escoceses están desarrollando una nueva lámpara supereficiente que podría firmar el certificado de defunción de la tradicional bombilla de luz en los hogares. El proyecto está a cargo de expertos de la Universidad de Glasgow y del Instituto de Fotónica de la Universidad de Strathclyde, en el Reino Unido, quienes dicen haber encontrado la forma de intensificar los diodos emisores de luz (LED por sus siglas en inglés). Hasta el momento este tipo de tecnología, utilizada en juguetes y artefactos electrónicos como teléfonos celulares y computadoras, no logró brindar suficiente brillo como para iluminar pequeños espacios. Pero según el jefe del equipo, Faiz Rahman, las pruebas realizadas en los laboratorios habrían permitido encontrar la solución para este problema a través de un proceso llamado "nanoimpresión litográfica". Y serán historia Los científicos dicen que pronto se apagarán para siempre. La técnica consiste en realizar microscópicos orificios en la superficie de estos diodos emisores de luz con el fin de incrementar el nivel de brillo que pueden emitir. "Hasta el momento las LED no han sido incorporadas como el estándar de iluminación de los hogares porque el proceso de perforar estos pequeñísimos agujeros requiere mucho tiempo y es muy caro", dijo Rahman a la bBC. "De todos modos, creemos haber encontrado el medio de hacer miles de millones de estos orificios a una velocidad mucho más alta y a un costo mucho menor de los métodos que hasta ahora se conocen", agregó. Las experiencias con diodos emisores de luz datan de comienzos de siglo y si bien varios científicos reclaman la paternidad de las lámparas actuales, el japonés Shuji Nakamura ha sido galardonado como uno de los que permitió mayores avances en este campo. Lea: Nakamura recibe el premio del milenio En tanto, Faiz Rahman aseguró a la BBC que el trabajo de su equipo "significa que los días de la humilde bombilla de luz que hasta ahora usamos pasará pronto a ser historia".

تولید رگ های مصنوعی به واقعیت 'نزدیک تر' شد

امید می رود بشر روزی بتواند رگ های مصنوعی بسازد دانشمندان موفق به رشد لوله های ذره بینی با کمک سلول های پایه در آزمایشگاه شده اند که آنها را یک گام به ساختن مویرگ های مصنوعی نزدیک تر می کند. تیم پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی) موفق شد این سلول ها را در سطح یک لوح شیاردار کش داده و به صورت لوله درآورد. نتیجه این تحقیق در نشریه "مواد پیشرفته" چاپ شده است. اکنون آنها در نظر دارند مویرگ هایی که بتوان در حیوانات آزمایش کرد تولید کنند. محققان قبلا موفق شده بودند رگ های پهن تری بسازند اما تشکیل مویرگ های ریز بسیار دشوارتر است. وجود مویرگ برای رساندن خون به کلیه بافت های بدن ضروری است. دانشمندان آمریکایی ادعا می کنند با استفاده از الواحی "در ابعاد نانو" (خارق العاده ریز) به سوی این هدف گام برداشته اند. سلول ها، شیار روی سطح الواح را ردیابی کرده و در طول آنها رشد کردند. افزودن ژلی از عوامل رشد به سلول ها اجازه داد به صورت عرضی نیز رشد کنند و یک رشته لوله های باریک به موازات یکدیگر تشکیل دهند. هرچند این لوله ها هنوز برای قرار دادن داخل بدن آماده نیستند، اما محققان می گویند نسبت به توان بالقوه آنها "بسیار هیجان زده" شده اند. سلول های پایه توانایی بالقوه برای بدل شدن به کلیه انواع بافت های بدن را دارند و دانشمندان انرژی زیادی صرف گشودن این توان بالقوه برای درمان بیماری ها می کنند.

ارتباط' میان یک داروی دیابت و شکنندگی استخوان

'ارتباط' میان یک داروی دیابت و شکنندگی استخوان

	رزیگلیتازون در گذشته به مشکلات قلبی ارتباط داده شده است

محققان می گویند یک داروی دیابت نوع 2 که در بسیاری موارد تجویز می شود ممکن است خطر شکنندگی استخوان ها را افزایش دهد.

دانشمندان در آزمایش به روی موش دریافتند که رزیگلیتازون (با نام تجاری آواندیا در بریتانیا) که برای تقویت تاثیر انسولین تجویز می شود ممکن است در فرآیند تشکیل استخوان تداخل کند.

اما دانشمندان در کالیفرنیا طی مقاله ای در نشریه "نیچر مدیسین" افزودند که یافته های آنها می تواند امید به کشف راه های تازه برای کمک به درمان پوکی استخوان را افزایش دهد.

پژوهش های دیگر در گذشته به احتمال ارتباطی میان این دارو و مشکلات قلب اشاره داشت.

سال گذشته در بریتانیا بیش از 5/1 میلیون نسخه برای فروش رزیگلیتازون و داروی دیگری به نام پیوگلیتازون که به شیوه مشابهی عمل می کند پیچیده شد.

تحقیقات تازه در موسسه سالک در شهر لاهویا در جنوب کالیفرنیا اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی عملکرد سلول های تشکیل دهنده استخوان آشکار می کند.

استخوان های بدن بی وقفه درحال نو شدن هستند و سلول هایی به نام اوستیوکلست استخوان ها را نابود کرده و همزمان سلول های دیگری به نام اوسیتوبلست استخوان های تازه می سازند.

لزوم توازن

لازم است توازنی میان این دو فعالیت برقرار باشد تا استخوان ها، سالم و قوی بمانند و در برابر فشار فعالیت های روزانه مقاومت داشته باشند.

آنچه محققان آمریکایی دریافتند این بود که در موش، استفاده از این دارو به فعالیت بیشتر سلول های اوستیوکلست منجر شد، و این توازن را به هم زد و باعث افت چگالی استخوان شد.

وقتی تاثیر ژنتیکی این دارو در موش مسدود شد، عکس این فرآیند اتفاق افتاد به این معنی که سلول های اوستیوکلست دیگر به درستی بالغ نشدند و جرم استخوان افزایش یافت.

آنها نوشتند: "این یافته ها دارای پیامدهای بالقوه کلینیکی هستند، زیرا حاکی از آن است که استفاده درازمدت از رزیگلیتازون در معالجه دیابت نوع 2 ممکن است باعث پوکی استخوان شود."

با این حال آنها گفتند که در بیماری هایی مانند پوکی استخوان (اوستیوپروسیس) و آرتروز رماتیسمی، ممکن است بتوان داروهای دیگری برای معکوس کردن روند ناشی از داروی دیابت ساخت و حتی باعث رشد استخوان های تازه شد.